Eucharystii przewodniczył proboszcz o. Józef Birecki SJ, a okolicznościowe kazanie wygłosił o. Jan Konior SJ. Podczas Mszy Świętej do posługi lektora w parafii zostało włączonych 8 osób.

- Daj mi tylko miłość ku Tobie i Twoją łaskę, a będę dość bogaty; niczego więcej nie pragnę – napisał św. Ignacy Loyola. Dzisiaj rozpoczynamy Rok Ignacjański, ale z pragnieniem naszego nawrócenia i powrotu do korzeni ignacjańskich. Maestro Inigo, którego imię pochodzi od łacińskiego słowa Ignis czyli ogień, opisuje swoje nawrócenie w autobiografii, opisując rany jakich doświadczył w bitwie o Pampelunę – mówił w homilii o. Konior.

- Jego domownicy na zamku w Loyoli zaczęli zauważać u niego wewnętrzne zmiany. Z człowieka światowego stał się bardziej wyciszony i modlący się, bijący się z myślami, ale też rozeznający swoje myśli, czy pochodzą od ducha dobrego czy złego. On zadawał sobie pytanie – co to za nowe życie, które zaczynam? Źródłem jego przemiany był sam Chrystus, ponieważ tylko w Chrystusie można zobaczyć wszystko co nowe. Dlatego słowo „jubileusz” zawiera dla jezuitów 3 słowa klucze – radość, odnowienie i nawrócenie dzięki łasce Jezusa – wyjaśniał kaznodzieja.

I dodał, że św. Ignacy w poszczególnych punktach własnej kontemplacji zaprasza, aby przypomnieć sobie otrzymane dobrodziejstwa. Zaprasza też do rozmyślań nad tym, jak się Bóg dla mnie trudzi i działa we wszystkich rzeczach stworzonych na Ziemi.

- Jubileuszowa radość jest radością z odpuszczenia win i radością nawrócenia. I w czasie jubileuszu jesteśmy wezwani do oczyszczenia pamięci. Czy można przemilczeć obojętność religijną, która sprawia, ze wielu żyje tak, jakby Boga nie było? Synowie Kościoła też muszą zadać sobie te pytanie, w jakim stopniu ulegli stopniowi sekularyzmowi. Jubileusz jest zaproszeniem dla jezuitów do podjęcia łaski i trudu nawrócenia i posłuszeństwa Papieżowi -

Jezuita podkreślił, że jednym z owoców oczyszczenia pamięci jest wierność czyli powrót do korzeni. Wyrastamy z doświadczenia Ignacego i jego pierwszych towarzyszy. U Ignacego jest wielka pasja Boga, tak aby w kontemplacji i działaniu Bóg był zawsze na pierwszym miejscu – Ad maiorem Dei gloriam, czyli na większa chwałę Bożą. Gorliwość – MAGIS, to znaczy głosić dobrą nowinę wszystkim ludziom, bez względu na cywilizacyjne granice. Św. Ignacy był pasjonatem szukania i znajdowania Boga we wszystkim i wszystkich rzeczy. Boga potrafił odnaleźć nawet w liściu pomarańczy.

- Ignacy mówił, żeby szukać Boga we wszystkich rzeczach – myśleniu, smakowaniu oraz w innych codziennych czynnościach. Prawdą jest, że Jego Boski majestat znajduje się w każdej rzeczy. W roku jubileuszowym musimy poznać prawdę, że tym co mamy do dania światu jako jezuici jest sam Jezus Chrystus. Bóg najpełniej objawił się w Chrystusie i ma być na pierwszym miejscu w naszej modlitwie i działaniu, w akcji i kontemplacji. Nie zbawi nas żadna formula, tylko konkretna osoba – tak jak powiedział to święty Jan Paweł II – wskazał na ten cytat o. Konior.

- Ignacy żył w trudniejszych czasach niż my, ale się nie poddawał. Jego duchowość jest dynamiczna, a rozkwit jest wtedy, kiedy są napięcia i niepokoje. Źródłem duchowej odnowy zostaje zawsze Bóg, a budowanie relacji musi się odbywać zawsze w jedności z Kościołem. W podobnym czasie żył Ignacy i Luter. Luter chciał odnowić również Kościół, ale bez jedności z Papieżem. Odwrotnie niż Ignacy – przypomniał historię kaznodzieja.

Bóg powołał Maestro Inigo do szerzenia swojej chwały w Kościele. Był on człowiekiem niezwykle praktycznym, który nauczył się poznawać Boga, poznawać siebie oraz rozeznawać wolę Boga dla jego chwały. To nie jest zbiór płytkich manier i afektacji, to wyraz charakteru całego Towarzystwa. Podstawowe elementy stylu ignacjańskiego znalazły odbicie w rysach osobowości wszystkich jezuitów.

- Kim jest jezuita? Otwarty i bliski, elastyczny i nie sztywny w postępowaniu. W całej dynamice ignacjańskiej niezwykłą role spełnia Eucharystia. Być jezuitą to doświadczać iż jest się grzesznikiem, ale powołanym na towarzysza Jezusa. Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale Ci, którzy źle się mają – mówił Chrystus.

- Jesteśmy na początku Eucharystii wezwani aby stanąć przed Bogiem jako grzesznicy. Sami nie możemy oczyścić naszych serc. Jezus przychodzi do stajni, czyniąc ją godną w sposób niepojęty. My się czasem brzydzimy naszym wnętrzem. Ale to jest warunek aby wejść w Eucharystie – musimy mieć postawę celnika a nie faryzeusza. W każdej Eucharystii Jezus obmywa nam nogi i to czego sami nie umiemy obmyć. Fundamentalnym doświadczeniem duchowym Ignacego była wizja nad rzeką Cardoner – przytoczył krótką historię o. Jan.

Następnie przypomniał czasy przed nawróceniem i zaraz po, kiedy założyciel zakonu jezuitów miał wiele rozterek duchowych. - Miał świadomość swojej grzeszności, być może uznawał się za największego grzesznika na świecie. Doświadczenie podniesienia człowieka z grzechu przez Boga znajduje swoje odzwierciedlenie w Ćwiczeniach Duchowych. Co Chrystus uczynił dla mnie, co ja dla niego uczyniłem – to pytanie warto zadawać sobie każdego dnia w rachunku sumienia. Tak aby przechodząc proces nawrócenia stawać się człowiekiem Boga, z Boga i dla Boga. Pozwalajmy dziś Bogu dokonać naszego nawrócenia, czerpiąc z Ćwiczeń Duchowych. Niech one staną się naszym życiem i naszym nawróceniem – zakończył homilię o. Konior.

Bezpośrednio po Mszy świętej osoby ze wspólnoty Sychar dały świadectwo swojego doświadczenia duchowości ignacjańskiej. Następnie Wspólnota Życia Chrześcijańskiego poprowadziła medytację metodą św. Ignacego Loyoli. Późnym wieczorem Duszpasterstwo Akademickie Dach przygotowało modlitwę dziękczynną w oparciu o fragmenty autobiografii św. Ignacego Loyoli.

W ramach trwającego Roku Ignacjańskiego w parafii przy ul. Stysia, po każdej Mszy świętej wieczornej będzie okazja do adoracji Najświętszego Sakramentu oraz możliwość Sakramentu Pokuty lub rozmowy duchowej. W ramach adoracji w każdy ostatni piątek miesiąca będzie możliwość medytacji metodą św. Ignacego Loyoli, którą poprowadzi wraz z o. Marcinem Włodarkiem SJ wspólnota WŻCh.

Rok św. Ignacego Loyoli został ogłoszony z okazji 500-lecie nawrócenia św. Ignacego i 400-lecia jego kanonizacji. Przebiega pod hasłem "W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo" i potrwa do 31 lipca 2022 r.