Ustanowiony przez Ojca Świętego Jana Pawła II Światowy Dzień Chorego jest głośnym wołaniem do odkrycia znaczenia ludzi cierpiących we wspólnocie chrześcijańskiej oraz do uznania ich cennego wkładu w jej życie.

Ból i cierpienie to rozległa i złożona rzeczywistość. Może ona jednak być okazją, szansą do duchowego wzrostu człowieka, otwierać przed nim horyzonty szersze od tych, w których zamyka się ograniczoność i nietrwałość bytu fizycznego. Osoba dotknięta chorobą jeżeli uzyska odpowiednią pomoc, pomimo, że zdaje sobie sprawę ze słabości swojego ciała, dochodzi często do odkrycia wymiaru przekraczającego jego cielesność. Dlatego też zarówno w leczeniu osób chorych jak i w opiece nad nimi jest rzeczą istotną, aby mieć na uwadze centralne miejsce osoby, niezależnie od przynależności rasowej lub wyznawanej religii. Nad każdym chorym trzeba pochylać się z troską pełną miłości, naśladując przykład Dobrego Samarytanina.

Ta misja jest pięknie realizowana w wielu placówkach medycznych, domach opieki, hospicjach. Tak jest np. w Zakonie Szpitalnym św. Jana Bożego (Bonifratrzy), którzy czynią to mając na uwadze nie tylko posługę i przesłania św. Jana Pawła II, ale także słowa swojego założyciela św. Jana Bożego „Bracia, czyńcie dobro”.

Właściwie cały pontyfikat św. Jana Pawła II od samego początku związany był z opieką i oddaniem się osobom chorym. Jego postawa, osobiste doświadczenie choroby można z całą pewnością nazwać najpiękniejszą encykliką życia Jana Pawła II.

-To co nam przekazywał Jan Paweł II można określić jako solidarność z cierpiącymi. Nasz zakon realizuje to poprzez prowadzenie różnych placówek czy ośrodków: szpitali, domów opieki, jadłodajni, hospicjów. Dla nas najważniejsze są takie struktury jak relacje człowiek zdrowy-człowiek chory, członek personelu medycznego-życzliwość i pomoc dla chorego, wolontariusz, czy ktoś z rodziny, opieka nad chorym -powiedział Przeor Konwentu Wrocławskich Bonifratrów, Brat Sadok, dodając - Działające w ramach tego Zakonu Bonifraterskie Centrum Zdrowia prowadzi zarówno hospicjum stacjonarne jak i domowe we Wrocławiu, a w siedmiu powiatach Dolnego Śląska i trzech z Górnego Śląska hospicjum domowe. W ramach działalności hospicyjnej opieką lekarską, pielęgniarską, rehabilitacyjną objętych jest obecnie 530 pacjentów.

Wrocławskie Hospicjum św. Jana Bożego może zapewnić opiekę maksymalnie 40 pacjentom. Zdarza się, że chory oczekuje na przyjęcie tydzień, ale czasem okres ten wydłuża się nawet do dwóch miesięcy. W takich sytuacjach uruchamia się opiekę hospicjum domowego, w ramach której obejmuje się opieką lekarską i pielęgniarską wszystkie zgłaszające się osoby, niezależnie od poziomu finansowania przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Muszą one jedynie posiadać rozpoznanie kwalifikujące ich do hospicjum domowego określone w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia dotyczącym świadczeń gwarantowanych w ramach opieki paliatywnej i hospicyjnej.

Światowy Dzień Chorych przypomina nam o tym, że opieka nad osobami chorymi jest naszą wspólną troską. Każdy może włączyć się w niesienie im pomocy. Jedni czynią to poprzez przekazywanie środków finansowych, materialnych, a inni włączają się w różne akcje organizowane na rzecz chorych. Bardzo piękną rzeczą jest bezpośrednie włączenie się w pomoc chorym poprzez wolontariat.

-Wolontariusze w cudowny sposób uzupełniają naszą fachową kadrę i pomagają nam w opiece nad pacjentami poprzez m.in. pomoc w karmieniu, spacery, czytanie im książek, rozmowy, czy organizację koncertów, spektakli, spotkań tematycznych. Są to osoby, które indywidualnie poczuły potrzebę dawania innym cząstki siebie - podkreśla Brat Sadok. Należą do nich członkowie Duszpasterstwa Akademickiego „ Nieśmiertelni” działającego w Akademii Wojsk Lądowych. Ich kapelan ks. Maksymilian Jezierski uważa, że hospicjum to miejsce uczące odwagi i pokory i już niejednokrotnie największemu twardzielowi łezka się w oku tutaj zakręciła. - Jest to oznaka wrażliwości i pokazanie, że drugi człowiek nie jest mu obojętny. To oznacza, że będzie dobrym żołnierzem - zaznaczył ks. kapelan.

Żadne hospicjum w Polsce nie ma wystarczających środków do dobrego prowadzenia placówki. Wszystkie proszą o wsparcie. Wrocławskie Hospicjum Ojców Bonifratrów robi to poprzez różne akcje charytatywne takie jak np. Bieg Hospicyjny, Niedziela Hospicyjna, kwesta na cmentarzach podczas uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. W tego typu inicjatywy włączają się pięknie wspólnoty parafialne. Ostatnio, 6 stycznia br. podczas wszystkich Mszy św. i koncertu kolęd we wrocławskiej katedrze zebrano ponad 7 tys. zł. Będą one przeznaczone na modernizację pomieszczenia, w którym urządzona będzie w bonifraterskim hospicjum łazienka wyposażona w nowoczesny sprzęt niezbędny do zapewnienia pacjentom odpowiedniego komfortu. Obecnie nie ma wanny do kąpieli a chorych leżących myje się w łóżku. Sytuacja zmieni się diametralnie dzięki m.in. wannie i podnośnikowi do przewożenia osób leżących. Do zrealizowania tego przedsięwzięcia hospicjum potrzebuje ok. 80 tys. zł.

- Wesprzeć hospicjum można na wiele sposobów – mamy dedykowane konto, na które wpłacać można darowizny. Jest możliwość przekazania 1% poprzez Fundację Bonifraterską KRS 0000134759, czy też osobistego przekazania np. środków czystości czy pampersów, które w każdej ilości zostaną u nas wykorzystane do pielęgnacji chorych.

Niestety w dobie pandemii odwiedziny chorych zostały ograniczone do minimum. W miesiącach wakacyjnych umożliwiono je wykorzystując do tego celu hospicyjny ogród, w którym bliscy przebywali z chorymi po wcześniejszym umówieniu spotkania. Zachowano przy tym pełen reżim sanitarny i odpowiednią odległość. Obecnie do odwiedzin wykorzystuje się kaplicę i kawiarenkę, do których przywozi się chorego na spotkanie z rodziną

Pacjenci korzystają także z opieki duszpasterskiej. Kapelan jest członkiem hospicyjnego zespołu terapeutycznego. Nie zmienia to jednak faktu, że opieka duszpasterska sprawowana jest niezależnie od wyznania. Jeśli chory chce korzystać z opieki innej niż katolicka, to ma taką możliwość.

Przeor wrocławskich bonifratrów uważa, że do niektórych rzeczy trzeba dojrzeć, bo Jego zdaniem na początku nie każdy ma odwagę przebywania z pacjentem. Wystarczy jednak spędzić w hospicjum chwile czasu i to samo przychodzi, zmienia perspektywę, uczy pokory i szacunku do tego co się ma, a większość rzeczy, które uważamy za problemy okazują się błahostkami.