Nie od dziś wiadomo, że środowiska liberalno-lewicowe oraz neomarksistowskie upodobały sobie strategię ukrywania swoich prawdziwych celów pod przykryciem szlachetnie brzmiących haseł i celów. Trudno nie dostrzec, że jest to zatruta spuścizna po marksizmie i komunizmie, które też miały na sztandarach dobro i władzę klasy robotniczej, pokój i postęp, a kończyło się na tworzeniu łagrów dla „wrogów demokracji socjalistycznej i kułaków”, cenzurze wolnego słowa, aż po strzelanie do robotników, którzy buntowali się przeciw systemowi. Jak to działa współcześnie? W każdej dyskusji lewica stara się tak sformułować swoje argumenty, aby “przeciętny Kowalski” odniósł wrażenie, że to stanowisko lewicy jest tym słusznym, racjonalnym i postępowym. Trzeba przyznać, że dzięki ogromnej przewadze medialnej i na uczelniach, lewicy udało się społeczeństwa Zachodu wiele razy nabrać. Najdobitniej widać skalę manipulacji w sporze o tzw. aborcję. Z wielkiego grzechu moralnego i przestępstwa jaki jest zabijanie nienarodzonych dzieci z biegiem lat udało się lewicy wprowadzić do obiegu publicznej dyskusji pogląd, że tzw. aborcja jest prawem kobiety i nie powinniśmy tego kwestionować, bo jak głoszą feministki - “mój brzuch, moja sprawa”. Zwróćmy uwagę, że słowo dziecko lub nienarodzony człowiek zastąpiono wyrazami “płód”, “zygota”, “zlepek komórek” itp. Pozbawiono podmiotowości człowieka wprowadzając zupełnie nowe definicje. Lewica jak zawsze opiera swoje argumenty głównie na emocjach niż na merytorycznej dyskusji, bo przecież odkąd jest możliwość robienia USG, każdy może zobaczyć, że w brzuchu kobiety jest żywy i poruszający się płód. To nie przeszkadza np. pani B. Nowackiej głosić z mównicy Sejmu nowoczesne teorie o „zlepku komórek”, a aktywistów Pro-Life wyzywać od ciemnogrodu i średniowiecza.

Podobnie wygląda obecna debata nad konwencją stambulską, która budzi tak wiele emocji. Lewica poraz kolejny próbuje przedstawić swoje stanowisko w taki sposób, by przeciwnicy tego dokumentu byli odbierani jako osoby, które popierają przemoc w rodzinie, znęcanie się nad kobietą. Powiedzmy sobie szczerze, któż z nas jest zwolennikiem tego? Na pewno nikt z katolików.

Czym jest więc konwencja stambulska? Jest to dokument, który został opracowany przez Radę Europy w Stambule w 2011 r., a jego formalna nazwa to Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Czytając tytuł niejako automatycznie przyjmujemy, że dokument ten porusza bardzo ważny temat, szczególnie w obecnych czasach. Każdy z nas odczuwa gniew, kiedy usłyszy w mediach, że mąż, lub częściej partner, pobił brutalnie swoją żonę, konkubinę czy nawet dzieci. Zatem z założenia ten dokument ma szlachetne cele, ale jak mówi znane powiedzenie (nomen omen!) Diabeł tkwi w szczegółach!

Gdy wczytujemy się w treść konwencji, u katolików powinno się zapalić czerwone światło. Jak podkreślają prawnicy z zasłużonego dla walki z lewacką ideologią Instytutu na rzecz kultury prawnej Ordo Iuris, pod zaszczytnymi hasłami naruszana jest autonomia rodziny oraz wprowadzana jest ideologia gender, która promuje “płeć społeczno-kulturową” kosztem płci biologicznej. Jeśli przeczytamy konwencję w j. angielskim, to tam widnieje blisko 30 razy słowo “gender”, która jest przedstawiana jako płeć. Tyle że w j. angielskim “płeć” jest określana jako “sex” - wystarczy, że zajrzymy na nasze dokumenty np. paszport lub dowód osobisty. Gender oznacza “płeć” w kontekście społeczno-kulutorwym. Definicja tego rodzaju płci znajduje się w konwencji, w art. 3 lit.c, który opisuje “płeć społeczno-kulturową” jako społecznie skonstruowane role, zachowania, działania i atrybuty, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet lub mężczyzn. Czyli, np. macierzyństwo, idąc zgodnie z "logiką" konwencji, niesłusznie jest przypisywane tylko kobietom, ponieważ może obrażać mężczyznę, który wewnętrznie czuje się kobietą lub Bóg wie czym jeszcze. Załóżmy, że w domu mąż pobił żonę, jednak uważa się wewnętrznie za kobietę zatem w myśl konwencji nie można go ukarać, ponieważ może czuć się urażony. Absurd goni absurd! Zwróćmy też uwagę, że promowanie ideologii gender doprowadziło do tego, że niektóre środowiska “naukowe” twierdzą, że na świecie nie ma tylko dwóch płci, ponieważ jest ich ponad 50 (sic!).

Niepokój powinien budzić zapis w art. 12 ust. 1, który zobowiązuje strony do podjęcia działań niezbędnych do promowania zmian wzorców społecznych i kulturowych dotyczących zachowania kobiet i mężczyzn w celu wykorzenienia uprzedzeń, zwyczajów, tradycji oraz innych praktyk opartych na idei niższości kobiet lub na stereotypowym modelu roli kobiet i mężczyzn. Czyli konwencja wprost nawołuje do zerwania z pewnymi cechami, zwyczajami przyjętymi od pokoleń uznając je za “stereotypowe”. Zapewne jak słyszymy słowo “stereotyp” to zaczynamy uważać, że dane słowo, definicja jest przestarzała lub krzywdząca. Ale tak nie jest! Bóg stworzył mężczyznę i kobietę do jakiś celów i rzeczą naturalną jest, że w niektórych sprawach mężczyzna jest lepszy od kobiety i na odwrót. Dlatego uważam, że nie powinniśmy zakłócać tej harmonii zapoczątkowanej przez Boga.

Lewica jak zwykle w dyskusjach bardzo skrzętnie pomija wszelkie FAKTY, więc zacytujmy najciekawsze. Z danych Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (ang. European Union Agency for Fundamental Rights) wynika, że w krajach Europy Środkowo-Wschodniej, które uchodzą za zacofane i konserwatywne, przemoc wobec kobiet jest na o wiele niższym poziomie niż chociażby w krajach tzw. postępowej Europy np. Dania, Finlandia, Francja, Holandia, Szwecja, które od lat wprowadzają przepisy konwencji stambulskiej.

Molestowanie seksualne w Europie. Procent kobiet które były co najmniej raz molestowane od wieku 15 lat. Źródło: APPUE.

Dlatego uważam, że należy wspierać polski rząd, by wypowiedział tę szkodliwą, genderową konwencję, która pod hasłami mającymi chronić kobietę w rodzinie, de facto atakuje tę instytucję społeczną i odbiera jej podmiotowość. Cieszy, że z inicjatywy b. marszałka Sejmu i europosła Marka Jurka oraz Instytutu Ordo Iuris powstała petycja “TAK dla rodziny, NIE dla gender”, oraz akcje, aby konwencję stambulską zastąpić Międzynarodową Konwencją Praw Rodziny, która porusza prawdziwe problemy w przemocy rodziny, jaką jest pijaństwo, narkomania czy brak szacunku małżonków wobec siebie itd. Wszystkich zainteresowanych pogłębieniem wiedzy na temat zagrożeń związanych z tą konwencją, którą ratyfikował prezydent Bronisław Komorowski w 2015 r., zachęcam, aby odwiedzać stronę ordoiuris.pl, ponieważ są tam publikowane ekspertyzy pod kątem prawnym i załączany jest komentarz ekspertów i analityków.