Nigdy nie poznamy prawdziwej liczby Polaków wywiezionych na Sybir w czasie II wojny światowej i po niej. Jedni twierdzą, że było ich milion, inni, że znacznie więcej, może nawet dwa miliony. Komuniści starannie zacierali ślady swoich zbrodni. Z polskich domów wypędzano całe rodziny. Wśród tych, którzy trafili na nieludzką ziemię, było zatem kilkaset tysięcy dzieci.

Opowieść o losach małej Zosi, jej matki, babci i braciszka-więźniów Gułagu, jest hołdem dla wszystkich polskich dzieci, które znalazły się w lodowym piekle Sybiru. Dziewczynka próbuje zrozumieć na swój dziecięcy sposób straszne wydarzenia, rozgrywające się wokół. Dlaczego nagle ona i jej najbliżsi stali się „elementem niepewnym” i „burżujami”, groźnymi dla ustroju socjalistycznego? Dlaczego towarzysz Stalin rozkazał, żeby już nigdy nie wrócili do rodzinnego domu?

Fabułę komiksu tworzą życiorysy kilkorga nieletnich zesłańców, wybranych spośród tych, którzy już, jako dorośli zechcieli utrwalić swoje wspomnienia i powierzyć je wrocławskiemu Centrum Historii Zajezdnia. Komiks powstał dzięki współpracy Centrum Historii Zajezdnia oraz Stowarzyszenia Pamięci Zesłańców Sybiru, przy wsparciu Gminy Wrocław.