We wrześniu 2001 m. Angelica doznała pierwszego wylewu krwi do mózgu, który – choć w miarę szybko przezwyciężony – pozostawił po sobie ślad w postaci lekkiego paraliżu lewej części twarzy i unieruchomienia lewego oka. W efekcie przez trzy tygodnie na ekranie nie ukazywał się program z jej udziałem "Mother Angelica Live" (Matka Angelica na Żywo). Gdy stan zdrowia umożliwił jej powrót przed kamerę, z właściwym sobie poczuciem humoru zażartowała, że musiała założyć na lewe oko opaskę, gdyż nie mogła go zamknąć o własnych siłach. Powiedziała też, że lekarze zapewnili ją, że wkrótce przezwycięży skutki wylewu.

Tymczasem w niespełna cztery miesiące później – w Wigilię Bożego Narodzenia tegoż roku – nastąpił nowy wylew i wkrótce potem w szpitalu w Birmingham w stanie Alabama zakonnica przeszła operację, po której – w wyniku intensywnej rehabilitacji i dzięki troskliwej opiece – udało się wprawdzie przywrócić wiele funkcji mózgu, ale nie odzyskała ona już pełnej swobody mówienia. W tej sytuacji zrzekła się piastowania urzędu przełożonej klasztoru w Hanceville, została natomiast „przełożoną honorową”.

Przyszła siostra Angelica urodziła się jako Rita Antoinette Rizzo w rodzinie włosko-amerykańskiej 20 kwietnia 1923 w przemysłowym miasteczku Canton w stanie Ohio. Miała trudne dzieciństwo, gdyż tę część miasta, w której mieszkała, stanowiły slumsy – getto włoskich imigrantów, rządzone przez mafię „Czarną Rękę”, wywodzącą się z Sycylii. Gdy dziewczynka miała 5 lat, rodzice rozwiedli się, matka zaś została niemal bez środków do życia, w dodatku cierpiała na depresję i manię samobójczą, i dość szybko to córka musiała się nią opiekować. W dodatku wcześnie zapadła na chorobę żołądka, które wywoływało w niej bolesne rany. Gdy po kilku latach została cudownie uzdrowiona, uznała, że z wdzięczności winna poświęcić się Bogu jako zakonnica.

W 1944 Rita wstąpiła do zakonu Ubogich Klarysek od Wieczystej Adoracji w Cleveland, przyjmując imię Angelica; w 1953 złożyła w nim śluby wieczyste. W 1961 założyła nowy dom zakonny – Matki Bożej od Aniołów w Irondale, na przedmieściach Birmingham w stanie Alabama na południu USA, który w 20 lat później stał się pierwszą siedzibą telewizji EWTN. Aby zachować duchowy charakter klasztoru, s. Angelica przeniosła go do sanktuarium Najświętszego Sakramentu do odległego o ok. 45 minut jazdy Hanceville.

Pierwsze programy nowo powstałej stacji zakonnica i jej najbliżsi współpracownicy nadawali w 1981 z garażu klasztornego. Siostra nazwała swe dzieło Eternal Word Televison Net (EWTN), czyli Sieć Telewizyjna Wiecznego Słowa. Na początku 2002, po wspomnianych dwóch wylewach, przekazała kierowanie stacją młodszym osobom, do dziś jednak żywo interesuje się swym dziełem.

Obecnie EWTN z siedzibą w Birminghamie dociera do ok. 225 mln gospodarstw domowych w 140 krajach i 16 terytoriach zależnych. Na całą tę sieć składają się satelitarny kanał telewizyjny, programy radiowe na falach długich, średnich i krótkich oraz działalność wydawnicza. W 2014 EWTN połączyło się z latynoską Grupą ACI (ACI Prensa, ACI Stampa, ACI Digital i CNA), tworząc największą na świecie sieć religijnych środków przekazu, wykorzystując do tego także internet. Głoszą one niezmiennie prawowierne nauczanie Kościoła katolickiego, odgrywając bardzo ważną rolę w ewangelizacji i starając się przekazać odbiorcom nie tylko naukę, ale także „piękno Kościoła”.

Niezwykły życiorys założycielki stacji posłużył Raymondowi Arroyo do napisania książki „Mother Angelica. The Remarkable Story of a Nun, Her Nerve, and a Network of Miracles”, która szybko stała się bestsellerem na liście „New York Times’a” i została tłumaczona na kilka języków. Również Stolica Apostolska wyróżniła ją kilkakrotnie. W 2000 jako wyraz wdzięczności za jej apostolat medialny św. Jan Paweł II podarował Matce Angelice monstrancję z Nowej Huty, a Benedykt XVI odznaczył ją w październiku 2009 Krzyżem medalu papieskiego „Pro Ecclesia et Pontifice”. Franciszek zaś, lecąc z Watykanu na spotkanie z patriarchą Cyrylem w Hawanie 12 lutego br., przesłał jej specjalne pozdrowienia z pokładu samolotu.