Reklama

Wiadomości

Zepsute pokolenie

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Żyjemy w czasach, w których moda odgrywa rolę nie tylko w świecie ubrań i zwyczajów, lecz także w sferze idei. Wraz z rosnącą świadomością kryzysu klimatycznego albo tego co w tej sferze jest aktualnie obowiązującą „prawdą” wiele osób szuka sposobów, żeby na potrzebie zmiany świata na lepsze zbić kapitał.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jedni wybierają drogę edukacji, inwestują w innowacyjne technologie, pracują nad redukcją emisji dwutlenku węgla. Inni jednak stawiają na coś zupełnie innego – show i zamieszanie. I tak na scenę wkracza Ostatnie Pokolenie – organizacja, która zrobiła ostatnio dużo szumu wokół siebie, deklarując walkę z globalnym ociepleniem za pomocą metod, które można określić jako teatralne, całkowicie pozbawione długoterminowego sensu i zwyczajnie szkodliwe.

Zamiast edukować, inspirują do destrukcji. Zamiast budować, niszczą – dosłownie. Przyklejają się do zabytków, oblewają farbą pomniki i dzieła sztuki, blokują ruch uliczny, uniemożliwiając zwykłym ludziom dotarcie do pracy, szkoły czy lekarza. Wszystko to w imię ratowania planety, która rzekomo płonie – bo, jak twierdzą, są „ostatnim pokoleniem”. Problem w tym, że ich działania przypominają bardziej chaos i gorszące szukanie atencji, niż przemyślaną strategię walki z kryzysem klimatycznym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Walka z globalnym ociepleniem czy walka z ludźmi?

Reklama

Kiedy słyszymy o Ostatnim Pokoleniu, nietrudno zauważyć, że ich działania wymierzone są nie przeciwko najbogatszym tego świata – czyli temu jednemu procentowi, który rzeczywiście najbardziej szkodzi środowisku swoim stylem życia – ale przeciwko zwykłym ludziom. Milionerzy i miliarderzy, którzy latają prywatnymi odrzutowcami, organizują wyścigi jachtów i budują wille na plażach zagrożonych podnoszącym się poziomem wód, świadomie pozostają poza ich zasięgiem. Natomiast ofiarami ich „protestów” stają się ci, którzy codziennie wstają do pracy, stoją w korkach, by odebrać dzieci ze szkoły, i marzą, by po prostu spokojnie przeżyć dzień.

Blokowanie ulic? To nie jest uderzenie w korporacje, które emitują miliony ton CO2, ani w rządy, które ignorują postulaty naukowców. To uderzenie w pielęgniarkę, która nie zdąży na nocną zmianę, w nauczyciela, który utknie w korku, i w rodzica, który nie odwiezie dziecka na zajęcia. Szkodzą zwykłym ludziom – tym, którzy i tak już zmagają się z rosnącymi cenami energii, inflacją i kosztami życia.

Ważnym elementem walki z kryzysem klimatycznym powinno być zrozumienie, że ograniczenia klimatyczne najbardziej dotykają najbiedniejszych. Kiedy ceny energii rosną, a dostęp do zasobów staje się droższy, to właśnie ci najmniej zamożni płacą najwyższą cenę. Wyższe podatki od paliw czy energii mogą zmusić rodzinę z klasy średniej do rezygnacji z wakacji, ale dla rodziny żyjącej na granicy ubóstwa oznaczają wybór między ogrzewaniem domu, a kupnem żywności. Ostatnie Pokolenie zdaje się całkowicie ignorować te zależności, proponując wizję świata, w którym wszyscy zaciskają pasa – choć niektórzy nie mają już czego zaciskać. Przez ich propagandę umyka najprostszy fakt, że bieda (a do tego prowadzą szalone pomysłu ekoterrorystów) nigdy nie była i nie jest dobra dla planety.

Reklama

Paradoksalnie, działania takie jak te promowane przez aktywistów pseudoklimatycznych mogą przynieść skutek odwrotny do zamierzonego. Zubożenie społeczeństwa – do którego prowadzą nieprzemyślane restrykcje klimatyczne – może jeszcze bardziej zaszkodzić środowisku. Gdy ludzie mają mniej pieniędzy, nie stać ich na inwestowanie w ekologiczne rozwiązania. Samochody elektryczne, panele słoneczne czy domy pasywne pozostają poza ich zasięgiem. Zamiast tego, cięcie kosztów oznacza korzystanie z tańszych, mniej ekologicznych opcji, takich jak węgiel czy tanie tworzywa sztuczne.

Co więcej, narastające nierówności społeczne prowadzą do destabilizacji, a to z kolei utrudnia prowadzenie długofalowej polityki klimatycznej. Działania klimatyczne muszą być sprawiedliwe społecznie – inaczej zamiast jednoczyć, będą dzielić.

Psychika dzieci na ołtarzu ideologii

Członkowie Ostatniego Pokolenia zamiast angażować się w edukację czy wspierać naukowców pracujących nad rozwiązaniami technologicznymi, stawiają na tanie widowisko. Ich narracja nie wnosi żadnych konkretnych postulatów – zamiast tego posługują się szantażem emocjonalnym: „Jeśli nas nie posłuchacie, planeta spłonie”. Nie tłumaczą, jakie zmiany są potrzebne, nie proponują żadnych działań systemowych. Ograniczają się do grania na emocjach i demonizowania całej cywilizacji, przedstawiając katastroficzne wizje końca świata.

Reklama

Dodatkowo ci sami politycy i aktywiści, którzy wyrażają troskę stanem emocjonalnym i psychicznym dzieci we współczesnym świecie – sami robią im sieczkę z mózgu dzień i w nocy strasząc nieuchronną apokalipsą. Czy ktoś z nich choć raz pomyślał co czuje dziecko w szkole, którego ciągle straszy się, że już niedługo, już za chwilę zginie ono, jego rodzice i bliscy? Jakie to wywiera skutki na psychice najmłodszych? Ta ideologia nie buduje poczucia odpowiedzialności, dojrzałości ani świadomości, a jedynie poczucie bezradności i lęku, które mogą towarzyszyć dzieciom przez całe życie. Jeśli naprawdę zależy nam na przyszłości młodych pokoleń, powinniśmy dawać im nadzieję i narzędzia do działania, odwołując się do rozumu i empatii, nie egoizmu i najniższych, złych emocji. Zamiast tego odbiera się dzieci i młodzieży wiarę w to, że mają przed sobą jakąkolwiek przyszłość, a więc powinny też zatroszczyć się o to kim są w teraźniejszości dla siebie i bliźnich.

Cel już uświęca środki?

Inna sprawa, że tego rodzaju emocjonalne podejście do zagrożeń klimatycznych (z których nie wszystkie w ogóle mają uzasadnienie w rzeczywistości) nie tylko nie rozwiązuje problemu, ale także utrudnia merytoryczną dyskusję na temat klimatu. Zamiast inspirować ludzi do zmiany nawyków, czy mobilizować ich do wywierania presji na decydentów, organizacje typu Ostatnie Pokolenie odstrasza. Ich działania wywołują gniew, irytację i brak zaufania – nawet wśród tych, którzy mogliby się z nimi w jakiejś mierze zgodzić. Jednocześnie ich postawa uczy młodsze pokolenia, że liczy się przede wszystkim zamieszanie. Że najważniejszy jest hałas, który zrobisz wokół swoich poglądów, a nie to, czy masz konkretny plan działania. Że cel uświęca środki, nawet jeśli oznacza to niszczenie dziedzictwa kulturowego, psucie krwi, utrudnianie życia innym czy tworzenie podziałów społecznych.

Szum bez treści

Historia uczy nas, że każda moda przemija. Dziś są hasła o płonącej planecie, jutro będzie coś innego. Problem w tym, że te negatywne działania o których piszę pozostawiają trwały ślad – nie w postaci dobrych zmian, ale zniszczeń, złych emocji i normalizacji szkodliwych zachowań.

Nie, to nie jest „ostatnie pokolenie”. To pokolenie, które gorszy innych, które uczy, że nie liczy się współpraca, wiedza czy ciężka praca – a tylko chaos, presja i emocjonalny szantaż. Działania, które proponują, nie uratują planety. Mogą za to zaszkodzić naszej zdolności do wspólnego rozwiązywania problemów, które rzeczywiście zagrażają przyszłym pokoleniom. A prawdziwa walka z kryzysem klimatycznym wymaga czegoś więcej niż cyrk – wymaga mądrości, współpracy i szacunku dla drugiego człowieka.

Podziel się:

Oceń:

2024-12-14 07:00

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Wraca maska

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Rafał Trzaskowski już od kilku lat przyzwyczaił nas do tego, że jego słowo żyje krótko i dużo mniej waży od czynów. Tak, jak wcześniej, przed każdymi wyborami wchodzi w buty „człowieka zmian”, który ma dla Polski i jej obywateli same obietnice. Ale, czy te obietnice mają cokolwiek wspólnego z tym, co po wyborach naprawdę planuje? Z doświadczeń z poprzednich lat wyraźnie widać, że to, co mówi w trakcie kampanii, zderza się z tym, co robi, gdy już ma władzę i możliwości decyzyjne. Tak, Trzaskowski znowu szykuje nam kampanię pełną wolt, a my, wyborcy, możemy tylko patrzeć i mówić: on znowu robi to samo.

Więcej ...

Bóg dziś daje człowiekowi znaki swej obecności

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 12, 38-42.

Więcej ...

Wakacyjna Ewangelizacja Bieszczadów

2025-07-21 12:36
Finałem akcji była Eucharystia

archiwum WEB

Finałem akcji była Eucharystia

W niedzielę, 20 lipca 2025 r., abp Adam Szal przewodniczył uroczystej Eucharystii na zakończenie akcji „Wakacyjna Ewangelizacja Bieszczadów”. Modlitwa odbyła się tradycyjnie w sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości w Polańczyku, gdzie metropolita przemyski pobłogosławił nowy ołtarz polowy.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Komunikat dotyczący aktualnego statusu kanonicznego ks....

Kościół

Komunikat dotyczący aktualnego statusu kanonicznego ks....

Nowenna do św. Marii Magdaleny

Wiara

Nowenna do św. Marii Magdaleny

Nowenna do św. Krzysztofa

Wiara

Nowenna do św. Krzysztofa

Kielce: Noworodek pozostawiony w Oknie Życia

Kościół

Kielce: Noworodek pozostawiony w Oknie Życia

W parafii w Kępnie niespodziewanie zmarł ks. Grzegorz...

W diecezjach

W parafii w Kępnie niespodziewanie zmarł ks. Grzegorz...

Nowenna do Matki Bożej Szkaplerznej

Wiara

Nowenna do Matki Bożej Szkaplerznej

Świadectwo: 52 lata spełnionego małżeństwa. Jak to...

Wiara

Świadectwo: 52 lata spełnionego małżeństwa. Jak to...

Zmiany kapłanów 2025 r.

Kościół

Zmiany kapłanów 2025 r.

Diecezja siedlecka: Ksiądz zmarł nagle w wieku 52 lat

Kościół

Diecezja siedlecka: Ksiądz zmarł nagle w wieku 52 lat