Sprawował on uroczystą Eucharystię z racji rocznicy konsekracji świątyni i nadania jej tytułu. Witając zebranych, ksiądz proboszcz powiedział: – 30 lipca jest dla naszej parafialnej wspólnoty dniem szczególnym, bo to dzień, kiedy 322 lata temu konsekrowano naszą świątynię i nadano jej tytuł Najświętszego Imienia Jezus. Nikt z nas tego wydarzenia nie może pamiętać, nie ma też wielu szczegółów o tym dniu zapisanych, ale wiemy, że ta świątynia ma tyle lat. Mamy tutaj wiele pięknych zabytków, chociażby ten ornat, który pochodzi z dnia konsekracji. Dotykamy tradycji, dotykamy bogactwa, ale dotykamy nie tylko tego, co zbudowane jest z kamienia, lecz również duchowej świątyni, zbudowanej z żywych serc.

Uczestnicy Mszy św. wdzięczną modlitwą podziękowali Panu Bogu za fundatorów i budowniczych kościoła, za wszystkich pracujących i modlących się w świątyni przez trzy wieki i za dzisiejszy żywy Kościół – wspólnotę parafialną i wszystkich, którzy tutaj przychodzą.

W homilii ksiądz proboszcz nawiązał do tradycji pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to poświęcenie świątyni oznaczało przekazanie budowli na cel kultu religijnego. Podkreślił, że przez pierwsze trzy wieki chrześcijanie gromadzili się na łamaniu chleba w domach, z powodu trwających prześladowań, ale z czasem te miejsca stawały się za małe dla wspólnot chrześcijańskich. Zaczęły powstawać chrześcijańskie świątynie, a jedną z ich charakterystycznych cech było skierowanie ku wschodowi. – Nasza świątynia jest również zorientowana na wschód. Przypomina nam to, że gromadząc się w tej świątyni, zwracamy się, czy idziemy przez życie, ku prawdziwemu Słońcu, czyli ku Jezusowi Chrystusowi. Biblia nazywa Jezusa wschodzącym słońcem – mówił ks. Krziżok. Następnie podkreślił, jak wielkie jest piękno architektoniczne świątyni i dodał: – To wszystko ma nam uświadomić, że świat jest zbudowany według jasnych zasad, które zachowywane stają się fundamentem trwałości, jedności i szczęścia, czyli tego wszystkiego, co jest tak naprawdę przedmiotem naszej wiary.

Ksiądz proboszcz podkreślił też, że wszystkie piękne architektonicznie świątynie są zbudowane według takich zasad. I zakończył: – Rocznica poświęcenia kościoła obchodzona jest po to, by człowiek odnowił w sobie świadomość, że to my, wierzący, jesteśmy prawdziwym ludem Kościoła; zaś piękno i porządek architektoniczny tej świątyni wskazują na stałe zasady, które leżą u podstaw każdego szczęśliwego i pięknego życia. By dojść do piękna wewnętrznego, my również musimy trzymać się zasad.

Na zakończenie zgromadzeni odśpiewali uroczyste Te Deum.