W naszym orszaku wszyscy wiedzieli, że to policjanci, mimo tego, że byli przebrani w wypożyczone z teatru stroje. Podobnie było w Szczecinie. Dodawali na swoich potężnych koniach, wyćwiczonych do stąpania w tłumie ludzi, kolorytu i ciepła, a dla dzieci, pewnie nie tylko, była to niesłychana frajda. Pamiętam jak sam, trochę z lęku przed wielkimi zwierzętami pilnowałem, aby dzieciaki nie podchodziły zbyt blisko, choć panowie policjanci się tylko uśmiechali i uspokajali, że nic złego się nie stanie. Pewnie po takim orszaku zaufanie do mundurowych z policji, w lokalnym środowisku, wzrosło i to znacząco. To też się liczy i to bardzo, bo przecież policjant nie jest tylko do stosowania środków przymusu. Skuteczność ich pracy zależy w dużej mierze od społecznego zaufania.

Dlatego nie rozumiem i nie zrozumiem tego całego szumu wokół policjantów ze Szczecina. Tych słów oburzenia wypowiadanych przez byłych lub obecnych funkcjonariuszy, że w Szczecinie zrobiono z policjantów „pajaców” i zbeszczeszczono mundur, poniżono funkcjonariuszy i co tam jeszcze. Przypominam sobie, że te same stacje telewizyjne i te same gazety kilka lat wcześniej piały z zachwytu na orłem z czekolady i wojskiem, które usłużnie z helikopterów rozrzucało nad największymi miastami ulotki informujące o zupełnie nieudanej akcji, o której sami organizatorzy jak najszybciej chcieli zapomnieć - „Orzeł może”.

Do krytyków zaangażowania policyjnego konnego patrolu w Orszak Trzech Króli w Szczecinie mam jedną prośbę. Z góry proszę o wybaczenie za potoczny i z przymrużeniem okaz język, ale do końskiego tematu pasuje jak ulał. Panie i Panowie. Nie róbcie jazdy. Dajcie lepiej koniom trochę siana.

Ks. Paweł Rozpiątkowski